De avonden van Het Jongensuur
De folder had ik al anderhalf jaar in huis, toen ik voor de eerste keer naar Het Jongensuur ging. Mijn vrouw had me het laatste zetje in de rug gegeven. "Dan ga je er toch gewoon eens kijken of het wat voor je is? Je loopt er al zolang mee."Ja, dat is waar, dacht ik. Vanaf het moment dat de sekse-indeling en geslachtsrollen op mij van toepassing werden verklaard, klopte mijn zijn niet meer. Hoezo kan ik niet, mag ik niet, moet ik.... Ik ben geen meisje, vrouw, maar.. Daar stokte het. Er zijn geen woorden voor. En toen las ik die folder: "Het Jongensuur is een contactgroep voor mensen met een vrouwenlichaam, die zich man, een beetje man of iets tussen de seksen in voelen." YES! Precies. Dat is het. Ik dacht nog wel, dat het eigenlijk van de gekke is dat daar ook een groep voor moet worden opgericht. Het is echter wel de manier om gevoelsgenoten te kunnen ontmoeten, informatie uit te wisselen en je een keer in de zoveel tijd helemaal begrepen te weten.
Ik kom nu ruim een half jaar op de avonden van het Jongensuur. De ene keer zijn we met zijn zessen, dan weer met zijn tienen. We praten, kijken video's. We bespreken de medische mogelijkheden: wel of geen lichamelijke aanpassingen, bijvoorbeeld. We volgen de maatschappelijke discussie, zoals over medische tussenoplossingen of over de zogenaamde transgenderisten. Enkelen van ons nemen daar zelf initiatief in. En we tippen elkaar over verschenen boeken, nieuwe films en theatervoorstellingen. Zo nu en dan gaan een aantal van ons samen stappen, lekker swingen enzo. Elke avond loopt weer anders en toch blijft het vertrouwd. Ik voel me gesteund. En al krijg ik het nog steeds af en toe om mijn heupen van dagelijkse confrontaties en innerlijke verwarring, ik voel me minder alleen. Ik ben geen vliegtuig, de anderen zijn gek.
Ciao, Carole
Daar sta je dan, omdat je moet plassen voor de openbare toiletten. Ga je links of ga je rechts? Kan er niet gewoon een deur zijn? En die formulieren: giro-rekening, voor het bestellen van een boek, inschrijving op school, enquetes, enz. Altijd slechts twee mogelijkheden, waarin je gedwongen wordt - "M/V, doorhalen wat niet van toepassing is". De stigmatisering over hoe je moet zijn/functioneren omdat je een vrouwenlichaam hebt, de beperkingen die je worden opgelegd door de hokjesmaatschappij, hebben in 1994 geleid tot de oprichting van Het Jongensuur. Sindsdien is er veel gebeurd. Er zijn een aantal artikelen over deze groep geschreven voor diverse tijdschriften. Ook is een bijdrage geleverd aan het boek "Cherchez la femme" van Marjolein Rotsteeg. In de contacten met het Genderteam van de VU en de Mannengroep van Humanitas is de tussengender-problematiek aan de orde gesteld, om de beeldvorming over mannen, vrouwen en transseksuelen te verbreden. |
In 2001 heeft Het Jongensuur de HP Verhoefprijs gewonnen.
Het Jongensuur is bereikbaar via: www.hetjongensuur.nl
