De hele transwereld in een notendop

Nergens anders komt de Nederlandse transgender wereld in zo'n grote getale bij elkaar. Hier staat zij in haar volle diversiteit. Alle diensten, netwerken en idealisten die zich op transgenders richten zijn hier. Dit is het Transfusion Festival. het Continuüm schuimt voor u de meer dan twintig organisaties af die zich met een standje presenteren. Wat is er nieuw in transland?

Sara Pleger van ING Luxemburg heeft nog nooit zoveel transgenders bij elkaar gezien. Ze staat met een kopje koffie achter het standje van Company Pride Platform Foundation. Toen zij haar transitie op haar werk deed riep haar directeur alle medewerkers bij elkaar. "Sara is transitioning" zei haar directeur. "I support her fully and I expect you to do so as well!" Iedereen die mij wilde ondersteunen moest zijn hand opsteken, vertelt Sara. "En een hele zaal vol mensen stak z'n hand op." Daarna kreeg Sara 120 felicitaties op haar mail. En vragen, heel veel vragen. "Een man wilde alles weten over de operatie. Hij bleef maar vragen. Ik liet hem maar wat foto's zien. Hij ging glad van z'n stokje. Toen vroeg hij niets meer" glimlacht ze.
Daarna vertelt ze wat Company Pride Platform Foundation eigenlijk doet. "We zetten LBGT netwerken op in grote organisaties. We doen het al voor KPN, Phillips, Shell, KPMG, TNT..."
Ik kijk naar het standje van de FNV, dat naast Sara's standje staat. Michiel Odijk van de ABVO KABO staat er achter. Hij luistert mee naar Sara's verhaal. "Maken jullie ook homo-netwerken op het werk" vraag ik aan Michiel. Michiel antwoordt dat de FNV zelf een homo-lesbisch netwerk heeft, de Homo-Lesbische groep. Die groep heeft wel 500 leden en er zitten ook transgenders in. De groep adviseert het bestuur van de FNV. De FNV bemiddelt wel eens tussen transgender werknemer en werkgever en kan een transgender zonodig ook juridisch ondersteunen.
Achter het standje van Boekhandel Savanah Bay uit Utrecht staat Marischka Verbeek te pronken met haar collectie transgender boeken. Gevraagd naar de beste transgender roman wijst Marischka resoluut naar Ali Smith's "Girl meets Boy". Het beste ervaringsverhaal vindt zij nog steeds "The testosterone files" van Max Wolf Valerio. Nu Boekhandel Vrolijk zich meer op elektronische media richt, denkt Marischka dat zij op dit moment het grootste assortiment aan transgender boeken aanbiedt in Nederland. En ja, er kan ook via de website besteld worden.
Wilna deelt folders uit voor Transvisie. Ze vertelt dat Transvisie juist een stichting is geworden en eind 2010 financieel los komt te staan van Humanitas. Thomas Wormgoor bevestigt dit. In November wordt een plan gepresenteerd waarin staat hoe de diverse activiteiten van Transvisie zullen worden voortgezet. het Continuüm zal er over schrijven.
Ook Transman is een stichting geworden. Stichting Transman dus. Nog maar vijf jaar terug is Transman begonnen als een eenvoudige website. Nu ontwikkelt ze zoveel activiteiten dat oprichter Jochem Verdonk zich laat versterken door een kersvers bestuur. Op 20 juni geven zij een borrel.
Bastiaan Franse van de Noodles is druk bezig met een button machine. Het ding loopt vast op een button waarop Balkenende te zien is in een heel akelig twin setje. Vast en zeker geen persfoto van het CDA. Zolang de machine niet gerepareerd is, is Bastiaan compleet incommunicado. Vreer van TNN (Transgender Netwerk Nederland) is dat niet. Z/Hij vertelt dat TNN meewerkt aan de organisatie van een wereld conferentie van transgenders in Barcelona.
Lara Borg en Maya Mirkovic van TranScreen houden het wat dichter bij huis. TranScreen is de opvolger van het Transgender Filmfestival vertelt Lara. Ze weet nog niet of het festival nu ook weer in de Balie zal plaatsvinden. Ze wijst naar een ideeënbus. Als iemand nog een goede transfilm weet die al een tijdje niet vertoond is, moet hij de titel in de ideeënbus stoppen.
De genderteams van de VU en van het UMCG hebben dit jaar geen standje. Zij zitten gezellig in het hoekje vol tafeltjes voor experts, vlak naast de bar in de mezzanine. Jos Megens (VU) en Astrid Pascal (UMCG) zitten getweeën aan een tafeltje. Jos is trots op de nieuwe chirurg van de VU, dokter Buncamper. Hij vindt het ook belangrijk dat de real life test voor dames is verkort van 18 naar 12 maanden. Astrid vertelt dat het in Groningen voorlopig nog 18 maanden blijft, en dat het team in Groningen vanaf nu wat beter kijkt naar haar eigen zorggebied. Voorheen waren de wachttijden in Amsterdam zo lang dat het Groningse team nog wel eens mensen uit het westen behandelde, maar nu is die noodzaak weggevallen en houden de Groningers Zwolle aan als grens van hun zorggebied. Astrid vindt haar eigen team klein maar fijn. "We hebben korte lijnen en geen wachttijden. We hebben een nieuwe psychiater en een nieuwe chirurg en we zijn ook iets minder wars van transgenderisme."
Een tafeltje verder zit de nieuwe chirurg van het genderteam aan de VU, dokter Marlon Buncamper. "Dat is nieuw" zeg ik " een chirurg die consult geeft aan een cafétafeltje". Dokter Buncamper lacht. Hij komt oorspronkelijk van de bovenwindse eilanden. Tot nu toe zijn er drie mensen aan zijn tafeltje geschoven. Twee hadden vragen over een chirurgische ingreep en een derde had een operatie ondergaan en stelde een vraag over het helingsproces. Dr. Buncamper heeft zijn opleiding gedaan bij Stan Monstrey in Gent. Hij vindt transgender zorg leuk omdat je er alle vormen van chirurgie kan toepassen "van microchirurgie tot esthetische ingrepen als neuscorrecties en borstvergrotingen". Sinds zes januari is hij nu verbonden aan de VU. Hij doet zowel phallo- als vaginaplastieken. De eerste phalloplastiek zal in Juni worden uitgevoerd. Buncamper ziet wel verschillen tussen Gent en Amsterdam. "In Gent draagt Monstrey het allemaal en in Amsterdam hebben we wel drie chirurgen. Maar in Amsterdam hebben we weer veel minder tijd in de operatiekamer." Naast transgender chirurgie doet Buncamper ook veel reconstructies bij mensen bij wie door kanker een kin of ander lichaamsdeel is geopereerd. Dan maakt hij bijvoorbeeld een kin uit been uit de heupkam. De twee vormen van chirurgie hebben wel iets gemeenschappelijks, zegt hij. "Je moet bij beiden heel creatief zijn om functie en vorm te herstellen zonder elders schade te berokkenen"
Ook de dames van Back Stage doen hard hun best om ons lichaam aan te passen, zij het minder diepgaand. Onder de trappen naar de mezzanine fleuren zij simultaan twee dames op, met uitsluitend professionele make-up. "Er kan bij ons in de winkel zo maar een Frans Bauer of Marco Borsato staan" zegt de eigenaresse, terwijl ze een sigaret uitdrukt. Want Backstage is in Nederland volgens haar wel de beste in foundations die echt werken en natuurlijk ogen. "Met wat aanpassingen in de make up kan je ineens een stuk geloofwaardiger voor de dag komen" zegt zij.
Toch voelt deze interviewster zich meer op haar gemak bij de strakke esthetiek van Danae Kurvers van Trans-Missie. Zij is kunstenares en heeft een atelier in de Govert Flinckstraat in Amsterdam. Haar zus is haar broer geworden, en de super praktische problemen van haar broer (hesjes die zeer doen, ondergoed waar de penisprothese plompverloren uitvalt) zijn een beetje haar vak geworden. Haar onderkleding en badpakken drukken pijnloos en zorgvuldig weg wat er niet moet zijn en hebben mooi gevormde vakjes voor wat er juist wel wezen moet. "Je kan als vrouw niet zomaar een mannen boxer short dragen", zegt Danae. " De belijning klopt dan niet." Bij de kleding die Danae klopt de pasvorm perfect, en dat maakt een heel verschil. Danae heeft haar werkveld ook uitgebreid naar mode voor Man naar Vrouw transgenders. Zo maakt zij nu ook mooi ogende badpakken voor man naar vrouw transen waarin de borstprothesen goed kunnen worden geplaatst en de penis wordt afgeplat. Omgekeerd is er ook een zwempak dat precies doet wat transmannen willen.
Hannah van Female en Partners is er ook, en vormt met haar butch-potteuze uiterlijk een welkom contrast met de chique dames achter de Mariposa stand. Female en Partners wil graag kwaliteit in seksbeleving brengen, zegt Hannah. Ook in mijn seksbeleving. Daartoe bieden zij penisprothesen als de Packy Small en de Pack and Pee. Voor mij als transvrouw ligt er een mooie verzameling dildo's en vibrators in ergonomisch verantwoorde vorm. Ergonomisch voor de bio-vagina dan. Waar blijft de Danae Kurvers van de transgender seksbeleving?
Als laatste schuif ik aan bij het standje van Efa Reinewald van Vriend GGZ. Efa wil een Vriendenhuis voor transgenders openen. Ze is al in overleg met HVO-Querido, een Amsterdamse organisatie die daklozen behuist en begeleidt. In het Vriendenhuis kunnen transgenders wonen die even een veilige plek nodig hebben. Het moet een crisisopvang worden waar ook de behoeften van de cliënt geïnventariseerd kunnen worden.

Als de hoeveelheid en diversiteit van standjes op het Transfusion Festival iets zegt is het wel dat Transgenders in Nederland niet eenzaam hoeven te zijn. Op de eerste etage maakt een portretfotograaf een flitsende foto van een lesbische agente van Roze in Blauw. Politiebureau Aalsmeer goes Miami Vice. Carolien van de Lagemaat van het LKG T&T maakt zich op voor haar talkshow. Het moet een soort De Wereld Draait Door worden. Ik voel me al behoorlijk doorgedraaid. Er zijn vandaag 16 workshops geweest. Er is nog een diner, een theatershow, een band in de kelder. Het Transfusion Festival is de hele transwereld in een notendop. Het is veel en veel teveel voor een artikeltje. Het is ook zeker iets waar iedere transgender naar toe moet.

Buiten op het terras zit Alice Verheij in de zon tussen wat paarse ballonnen na te praten met een paar mensen die aan haar familieworkshop deelnamen. Ik probeer te luisteren...