Een nieuwe blik

Als ik kleding koop, worden mij nog regelmatig damesartikelen aangereikt en krijg ik ongevraagd advies over wat mij goed zou staan. Toen ik laatst een paar nieuwe herenschoenen stond af te rekenen, werd ik weer even subtiel gewezen op mijn ‘vrouwelijkheid'. De verkoopster had mij prima geholpen, maar vond het toch nodig om te zeggen dat ze in hun andere filiaal ook damesschoenen vanaf maat 42 verkochten. Dit soort opmerkingen ontdoen mij meestal snel van mijn kooplust.

Er is niets vervelender dan ingaan tegen de persoonlijke smaak en opvattingen van een verkoper. Dit was ook één van de redenen waarom ik het kopen van een nieuwe bril een tijd heb uitgesteld. Ik zag er tegenop om naar de opticien te gaan en daar allerlei damesmonturen in mijn handen geduwd te krijgen. Op een doorsnee zaterdag besloot ik mij toch maar in de strijd te werpen. Ik kon het kopen van een nieuwe bril niet eeuwig blijven uitstellen. Ik besloot mijn partner mee te nemen voor advies en mentale ondersteuning.

Met enige tegenzin stapte ik bij mijn opticien naar binnen. De verkoopster bekeek mijn bril en vroeg waar ik naar op zoek was. Na het passen van verschillende monturen, bleven er uiteindelijk nog twee herenmonturen over die de eindstrijd haalden. Ik koos een bril die me deed denken aan monturen uit de jaren '50. Mijn partner vond die bril ook het mooist. ‘Inderdaad, die zal hem goed staan', aldus de verkoopster tegen mijn partner. Met snelkloppend hart koos ik definitief mijn nieuwe bril. Zei ze nou echt 'hem'? Nee, het was vast een 'vergissing'. Straks gaat ze de factuur maken op naam van mevrouw Kuijper.

‘Sta je hier al in de computer?' Ik ontwaakte uit mijn gedachten. Ik stond inderdaad in de computer, als Mevrouw Kuijper, wonend op mijn voormalige adres. ‘Dat is mijn oude adres' zei ik twijfelachtig. En het verkeerde geslacht. ‘Dan zet ik je er even opnieuw in', zei de slagvaardige verkoopster. Ze vroeg of mijn voorletter nog steeds correct was en op welk adres ik woonde. 'Man' stond er bij het vakje geslacht. Ga ik er iets van zeggen als ze dat gaat veranderen? Ja, ik ga er iets van zeggen. ‘Prima, ik print de bon even uit en dan pak ik een koker voor je bril.'

De verkoopster overhandigde mijn nieuwe bril, gaf ons beiden een ferme hand en wenste ons veel plezier met mijn bril. Eenmaal op straat zei ik verbaasd tegen mijn partner: ‘Ze dacht dat ik een jongen was.' Hij had het gesprek bij de kassa ook met interesse gevolgd: ‘Ik was heel benieuwd wat er ging gebeuren toen ze de bon ging maken.' Met een brede grijs liet ik hem de factuur voor 'De heer Kuijper' zien. Druk speculerend over waarom deze verkoopster het bij het juiste eind had, liepen we verder door de stad. Mijn weekend kon niet meer stuk.

Gek eigenlijk. Ik ben er zo aan gewend dat mensen mij als vrouw beschouwen, dat ik totaal overrompeld ben als iemand het voor de verandering bij het juiste eind heeft. Toch denk ik dat deze verkoopster iets moet hebben geweten van het hele transgebeuren. Op het moment dat ik mijn bril kocht, kon ik qua uiterlijk en stemgeluid echt niet doorgaan voor man. Mijn vermoeden is dat ze precies wist hoe de vork in de steel zat. Helemaal niet verkeerd om dat ook eens mee te maken.