Werk van Risk Hazekamp
Eenling in een leeg landschap
Risk Hazekamp (1972), fotograaf en videokunstenaar, speelt met de werkelijkheid. Gender en het samengaan van mannelijk en vrouwelijk zijn daarbij een terugkerend thema, met Hazekamp zelf in de hoofdrol.
De Volkskrant schreef: Kunstenaar Risk Hazekamp kan niet kiezen: man of vrouw, jongen of meisje. (10 september 1998) Maar volgens Hazekamp is het niet een kwestie van kiezen. Ze ontkent de lichamelijke verschillen tussen mannen en vrouwen niet, maar vindt niet dat emoties en karaktereigenschappen zijn in te delen in man of vrouw. Ze maakt in haar werk ruimte voor identiteiten waarin het androgyne een rol speelt.
Ook neemt ze op andere manieren een loopje met de werkelijkheid. De achtergrond en het licht zijn daarbij bepalend. Voorheen werkte Hazekamp uitsluitend in haar studio, waar ze met projecties en licht zichzelf fotografeerde voor een realistisch landschap. Tijdens haar verblijf in Zuid Spanje fotografeerde Hazekamp zichzelf voor het eerst in het bestaande landschap, maar dan wel op zon manier dat het lijkt alsof de opnames in de studio gemaakt zijn. De serie die ze in Spanje maakt, heet dan ook Never been to Spain (2000/2001).
Thuis
De serie for the likes of them (2002/2003), letterlijk: voor mensen zoals zij, is een zoektocht naar de eigen identiteit. De verbinding tussen het mannelijke en het vrouwelijke speelt daarbij weer een grote rol. Door de leegte van opnieuw het Spaanse landschap ligt de nadruk op de identiteit, en de ruimte daarvoor. Op Hazekamps website staat: Zonder restricties van 'thuis' kun je ongestoord nadenken over wat en wie je op een gegeven moment in de tijd bent. Er ontstaat een geïdialiseerde, persoonlijke wereld.ÂÂ
In haar laatste serie And some eyes in the back of my head (2004/2005) ademt het landschap een andere sfeer. Het is er desolaat, beangstigend en vervreemdend, maar tegelijkertijd dromerig en betoverend, aldus de site van Hazekamp. Alles staat stil en er heerst een vreemd soort rust. Die rust weerspiegelt de verhouding tot gender. De aangenomen houdingen in And some eyes in the back of my head zijn relaxed en het individu op de foto lijkt zich onttrokken te hebben aan beperkende indelingen als 'mannelijk' of 'vrouwelijk'. Het bevindt zich als het ware in een privé-Utopia, waar zowel het landschap als het individu wacht op een spontaan nieuw begin.ÂÂ
Dresscode
Risk Hazekamp biedt het Continuüm de serie Dresscode, bestaande uit drie fotos met bijbehorende inkttekeningen. Het onderwerp is dit maal concreet: hoe kleed je je als man, wanneer je een vrouwelijk lichaam hebt. Daarbij helpen de praktische en grappige tekeningen, terwijl de fotos het resultaat tonen: een mooie platte borst in een stralend wit t-shirt.
Voor meer informatie: info@cokkiesnoei.com.
De Volkskrant schreef: Kunstenaar Risk Hazekamp kan niet kiezen: man of vrouw, jongen of meisje. (10 september 1998) Maar volgens Hazekamp is het niet een kwestie van kiezen. Ze ontkent de lichamelijke verschillen tussen mannen en vrouwen niet, maar vindt niet dat emoties en karaktereigenschappen zijn in te delen in man of vrouw. Ze maakt in haar werk ruimte voor identiteiten waarin het androgyne een rol speelt.
Ook neemt ze op andere manieren een loopje met de werkelijkheid. De achtergrond en het licht zijn daarbij bepalend. Voorheen werkte Hazekamp uitsluitend in haar studio, waar ze met projecties en licht zichzelf fotografeerde voor een realistisch landschap. Tijdens haar verblijf in Zuid Spanje fotografeerde Hazekamp zichzelf voor het eerst in het bestaande landschap, maar dan wel op zon manier dat het lijkt alsof de opnames in de studio gemaakt zijn. De serie die ze in Spanje maakt, heet dan ook Never been to Spain (2000/2001).
Thuis
De serie for the likes of them (2002/2003), letterlijk: voor mensen zoals zij, is een zoektocht naar de eigen identiteit. De verbinding tussen het mannelijke en het vrouwelijke speelt daarbij weer een grote rol. Door de leegte van opnieuw het Spaanse landschap ligt de nadruk op de identiteit, en de ruimte daarvoor. Op Hazekamps website staat: Zonder restricties van 'thuis' kun je ongestoord nadenken over wat en wie je op een gegeven moment in de tijd bent. Er ontstaat een geïdialiseerde, persoonlijke wereld.ÂÂ
In haar laatste serie And some eyes in the back of my head (2004/2005) ademt het landschap een andere sfeer. Het is er desolaat, beangstigend en vervreemdend, maar tegelijkertijd dromerig en betoverend, aldus de site van Hazekamp. Alles staat stil en er heerst een vreemd soort rust. Die rust weerspiegelt de verhouding tot gender. De aangenomen houdingen in And some eyes in the back of my head zijn relaxed en het individu op de foto lijkt zich onttrokken te hebben aan beperkende indelingen als 'mannelijk' of 'vrouwelijk'. Het bevindt zich als het ware in een privé-Utopia, waar zowel het landschap als het individu wacht op een spontaan nieuw begin.ÂÂ
Dresscode
Risk Hazekamp biedt het Continuüm de serie Dresscode, bestaande uit drie fotos met bijbehorende inkttekeningen. Het onderwerp is dit maal concreet: hoe kleed je je als man, wanneer je een vrouwelijk lichaam hebt. Daarbij helpen de praktische en grappige tekeningen, terwijl de fotos het resultaat tonen: een mooie platte borst in een stralend wit t-shirt.
 | ||
| Dress Code 1 - 63 x 30 cm. zwart/wit foto met inkt tekening - 2004 | Dress Code 2 - 63 x 30 cm. zwart/wit foto met inkt tekening - 2004 | Dress Code 3 - 63 x 30 cm. zwart/wit foto met inkt tekening - 2004 |
Voor meer informatie: info@cokkiesnoei.com.
