Mounir Samuel, zoals hij aangesproken wil worden, is begonnen aan een zoektocht naar zijn identiteit. Of het ‘hij’ of ‘zij’ moet worden, daar is Mounir niet uit. “Gebruik bij gebrek aan beter maar hij.” Samuel wil niet verder als vrouw, als Monique, verklaarde hij, maar dat hoeft niet te betekenen dat hij man wordt.

Een dapper statement. Mounir schreef er een blog over 'Hoor, ik adem' en hij probeerde het nog een keer uit te leggen bij Jinek op tv. We moeten minder labelen, zei hij. Af van die binaire hokjesgeest. Er is meer tussen ‘man’ en ‘vrouw’. Het werd alleen niet goed begrepen. ‘Jouw identiteitsproblematiek’, reageerden mensen op Twitter. ‘En allemaal aandachttrekkerij.’ 

Mounir Samuel (foto: Ernst Coppejans)

Het is blijkbaar niet acceptabel om een tussenpositie in te nemen. Caitlin Jenner werd toegejuicht omdat ze zich als vrouw op de cover van Vanity Fair presenteerde, Maxim Februari kreeg applaus toen hij in DWDD vertelde dat hij in transitie ging. De uitkomst is bij hen duidelijk, maar ga je op zoek naar je genderidentiteit en vind je die niet eenduidig in m of in v, dan haken mensen af.

Mounir straalde zodra hij het over zijn gevoel en naam had, en over de bevrijding die het betekende te aanvaarden dat je niet in dat hokje (v) hoeft te blijven zitten. Je kunt eruit, en dat heeft hij gedaan. ‘In essentie was er niemand die mij ziet’, zei hij. Dat bedrukte hem. “Want in mijn hoofd heet ik niet Monique. Ik ben Mounir, van die naam gaat mijn hart zingen.”

Je suis Mo

Ik bewonder hem. Het is pijnlijk dat zoveel mensen met verwijt en onbegrip reageerden. Dat voel ik persoonlijk, want ik weet het zelf ook niet. Ik zit ook ergens tussen beide labels. En daar zit ik eigenlijk prima. Je suis Mo.

Ik verwijs vaak naar een kunstwerk, gezien op een gender blender expositie in Eindhoven. Er waren daarvoor honderden mensen geportretteerd, mensen met, neem ik aan, biologisch geslacht m en v. Aan de zijkant van ieder portret was met een rozeblauw lijntje getekend in hoeverre ieder van hen zich m of v voelde. Dat verliep van 100 procent blauw aan de ene kant, via half om half in het midden naar 100 procent roze aan de andere kant. Wat betekent het wanneer je jezelf als biologische man bijvoorbeeld voor 50 of 60 procent als vrouw inschat? Het kunstwerk maakte in elk geval duidelijk dat genderidentiteit en biologisch geslacht los van elkaar staan.

De wereld is er niet aan toe. De genderdiverse samenleving is nog een droom. Losbreken van je biologische identiteit kan alleen als je de oversteek maakt. Wil je geen man zijn, dan moet je vrouw worden, of andersom. Meer ruimte is er voor veel mensen niet, veel van de mensen in elk geval die zo negatief op het verhaal van Mounir reageerden. ‘Veel mensen vragen mij hoe het is om in het verkeerde lichaam te zijn geboren’, twitterde Mounir op 7 juni. ‘Maar ik woon in de verkeerde wereld, niet in het verkeerde lijf.’