Mannen de weg kwijt?

"Mannen de weg kwijt? - Hetero, metro, macho, watcho". Onder deze titel vond op 8 maart j.l. (Internationale Vrouwendag) in Utrecht een debat plaats over de identiteit van mannen. Onder leiding van journalist Ingeborg van Teeseling debatteerden met elkaar en (enigszins) met de aanwezigen: Henk Noort, psycholoog en auteur van o.a. De Moderne man en Vrouwen willen maar een ding *), Cornel Bierens, kunstenaar en schrijver van De crisis van de man, Bertien Minco, Bureau Beeldvorming en Diversiteit Publieke Omroep, en Ronald Janus, eindredacteur Men's Health.

Met de nodige bedenkingen (zullen de sekse-stereotyperingen niet welig tieren vanavond, worden mannen en vrouwen niet naar hun 'oude' hok gedirigeerd, en gaan mannen niet -voor de zoveelste keer- als slachtoffer van een zogenaamd doorgeschoten vrouwenemanicpatie neergezet worden of zichzelf neerzetten) toch naar Utrecht getogen, want op zich vond ik het
een goed idee dat mannen eens centraal staan op vrouwendag. Zonder de inbreng van mannen immers geen rechtvaardige en gelijkwaardige wereld waar ook vrouwen willen wonen. Daarnaast ben ik altijd geinteresseerd als er ruimte is om het over de diversiteit aan constructies van mannelijkheid en vrouwelijkheid te hebben.
De organisatie van het debat, Tumult, wilde ons doen geloven dat mannen de weg kwijt zijn. Dat 'de man' (wat of wie dat dan ook moge zijn...) in crisis zou zijn, is geen nieuwe gedachte. Zie bijvoorbeeld het artikel 'Suffe dozen' in De Groene Amsterdammer van 15-12-99. **)

Ronald Janus herkent dit trouwens niet. Zijn lezers gebruiken weliswaar cosmetica (nee, geen make-up) en zijn veel met hun uiterlijk bezig (zie het beroemde six-pack),
maar zijn verder 'gewoon' lekker man en al helemaal niet in crisis. Dit in tegenstelling tot de heer Bierens, die fulmineerde tegen de feminisering van de maatschappij, lees: feminisering van het basisonderwijs en de kinderopvang en de kwalijke gevolgen daarvan. (Logisch dat hij zich hierop concentreerde, lijkt me, want in de meeste andere sectoren is immers nog steeds sprake van een 'mannenmaatschappij'.) We denken, stelt Bierens, met z'n allen tegenwoordig veel teveel in processen, wat een ongewenst effect is van vrouwenemancipatie, en moeten hoognodig terug naar het systeemdenken.

Bierens noemde ook nog enkele discutabele voorbeelden van 'de biologische oorsprong' van verschillen tussen mannen en vrouwen, onder het mom van "keihard wetenschappelijk bewijs". Vond hij z'n opmerkingen zonder dat toch wat ongeloofwaardig? Ik kreeg in elk geval meerdere malen het gevoel of ik bij het Opzij-debat ***) was beland. Wat blijft het toch verleidelijk om over (zogenaamde) verschillen tussen mannen en vrouwen te praten en hiervoor louter biologische oorzaken aan te dragen. Het was duidelijk dat de heer Bierens behoorlijk in crisis verkeerde, zeker toen één van de deelnemers voorstelde om als mannen eens eerlijk naar elkaar te kijken en minder met elkaar te wedijveren. "Hoe ervaren mannen de prestatiedruk van de maatschappij? En wat vinden mannen van de geweldscultuur die mannen elkaar opdringen", zo vroeg Jens van Tricht zich af. Zowel panelleden als organisatoren leken toen even de weg kwijt...

Psycholoog Henk Noort liet, tegen de teneur in, een minder deterministisch geluid horen. Volgens hem willen vrouwen een man met begrip en inlevingsvermogen. En het goede nieuws is dat mannen kunnen léren om zich empathisch te gedragen. Een verademing na Bierens, al was Noort soms wel erg optimistisch. Zo ziet hij steeds meer vaders hun kind(eren) ophalen bij de creche. Ik ben benieuwd waar hij woont...

Jammer dat Bertien Minco relatief weinig het woord kreeg en vroeg. Typisch geval van de mannelijke pikorde die we met z'n allen handhaven?
Ik weet in elk geval weer dat debatten zoals deze niet bijdragen aan m'n levensvreugde...

*) http://www.thehouseofbooks.com/product.asp?pid=305

**) http://www.groene.nl/1999/50/sp_dozen.html

***) http://www.opzij.nl/opzij/show/id=25444