Wild boys

Veel ruimte innemen. Niet altijd aardig gevonden willen worden. Gewoon 'es een keertje schijt hebben aan anderen, in plaats van altijd met iedereen rekening te houden. Tsja, dat valt voor de meeste vrouwen nog niet mee.

Als motto voor de voorstelling Wild Boys namen de maaksters het beroemde motto van Simone de Beauvoir: 'Je wordt niet als vrouw geboren, maar tot vrouw gemaakt'. Dat moet andersom ook kunnen, en zo kruipen drie vrouwen met behulp van bakkebaarden, stoere kleren en veel blikjes bier in de huid van Theo, Eddie en Sven. Wat maakt iemand tot man? Een lage stem, nonchalante houding, boeren en scheten laten, arrogant gedrag. Eddie en Sven hebben er wat moeite mee om zich deze rol aan te meten, maar komen langzaam maar zeker steeds meer los. Theo ondergaat een snelle en succesvolle metamorfose en geniet zichtbaar van haar nieuwe macht. Als er een 'echte' man opduikt, wint zij het met grote voorsprong van hem op een soort oervorm van mannelijkheid. Waardoor meteen de vraag rijst, in hoeverre de rol die zij speelt eigenlijk wel klopt. Gewone mannen blijken eigenlijk heel wat genuanceerder in elkaar te zitten dan het über-mannelijke monster dat zij gecreëerd heeft. En toch. Hoe clichématig en overdreven alle attributen van mannelijkheid in het stuk ook zijn, ze zijn tegelijkertijd ook heel herkenbaar. Net als de clichés over vrouwelijkheid die tussen de bedrijven door ook getoond worden. Dus dat werkt natuurlijk. Maar dat is tegelijkertijd geen nieuws. Wie kent er niet het enorme effect van een andere lichaamshouding en een opgeplakte snor?
 

De moraal van het stuk lijkt te zijn, dat zowel extreme mannelijkheid als extreme vrouwelijkheid beide geen geschikte alternatieven zijn. Een beetje van beide dus. Aan het eind van het stuk rolt Theo de mouwen van haar Mötley Crüe-shirt een stukje op, doet hoge hakken aan en laat alsnog zien dat je ook als vrouw gewoon lekker kunt rocken. Een waarheid als een koe, en daarmee weinig verrassend of tot de verbeelding sprekend. Toch is de voorstelling wel erg grappig en met genoeg leuke vondsten. Dus misschien is de echte moraal van het verhaal wel dat je die beperkende genderrollen helemaal niet zo serieus moet nemen. Er vooral lekker mee moet spelen en het als performance zien. Ook niet bepaald een verrassende moraal, maar wel eentje waar ik achter kan staan. En eentje die hier hapklaar aan een breed publiek wordt geserveerd. Kortom, leuke voorstelling, veel gelachen, maar het blijft wel aan de oppervlakte. En dat is eigenlijk helemaal niet zo erg.

Wild boys
Willemijn Zevenhuizen - http://www.myspace.com/wildboysgroupies